beve
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
beve /ˈbeːve/
- Furm ar verb bevañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
-
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- Yun a veve gant e vamm-gozh en un ti paour, war gorre un dorgenn dizarempred. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
- [...], a c'hoarvezas ganto, ha gant ar re a veve en o ser, e-pad an amzerioù burzhudus-hont. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 16.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Eno e veve en un tiig plouz, kuzhet e sol ul lanneg dizarempred, ur plac'h a renk izel hogen koant ha dinamm. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
- [...], da glask repu en ur vro estren, e-lec'h ma veve en dienez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 27.)
Troidigezhioù
Italianeg
beve