c'halli

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus galli gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	galli
dre vlotaat	c'halli
amreizh	c'halli

c'halli /ˈɣalːi/

1. Furm kemmet ar verb gallout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :

a) — [...] ! Ha neuze e c'halli dibab evit da bried an hini a gari ar muiañ ac'hanomp hon-zeir. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)

b) — Penaos e c'halli-te biken dont a-benn da ober ul labour ken burzhudus ? a lâras da Arzhur, o reiñ dezhañ ar votez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 27.)

ch) — [...], mar gwelez ac'hanon em sav oc'h penn ar gwele, e c'halli lavaret e yac'hay ar c'hlañvour, hep mar ebet, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 114.)

• War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma, da skouer :

a) « Lavar da Yann disterniañ, » emezi da Yona, « hag ober war-dro ar marc'h. Deus d'am c'hambr goude-se kentañ ma c'halli. » — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 24.)

b)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

a) — Allas ! Ma mabig kaezh, biken ne c'halli ober an dra-se. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 124.)

b)

Stummoù all

• c'helli