c'hoarvezje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar c'hoarvez-, pennrann ar verb c'hoarvezout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

c'hoarvezje /xwarˈvezʒe/

1. Furm ar verb c'hoarvezout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
   • — [...]. Ar sorserez a ouie mat ne c'hoarvezje netra a gement-se [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)
   • Mes an holl a en em savas adarre en o enep, evel en amzer gozh, ha, dreist ar re-all, ar gigerien ne felle ket dezho, nag a-bell nag a-dost, e c'hoarvezje an disterañ enkrez gant o ferson. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 118.)
   • Kredi a c'hellit, an daou-man n'oant ket laouen; gouzout a reant ar pez a c'hoarvesche gant-ho; n'oant ket a-zindan zivin, n'o doa nemed ar maro da c'hortoz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 181.)

Gerioù heñvelster

• arruje
• degouezhje
• erruje

Gwelet ivez

• c'hoarvezfe

Troidigezhioù

• galleg : (ça)/(elle)/(il) adviendrait ^(fr) , arriverait ^(fr) , se passerait ^(fr) , surviendrait ^(fr)