gagn
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-gwan
gagn /ˈɡãɲ/ \ˈɡãŋ\ \ˈɡãnj\
- (labour) pounner ha diaes
- (den) lous
- (den) fall ha treitour
Anv-kadarn
gagn benel, liester gagnoù
- Korf marv un den pe ul loen, kig brein.
- — « Bremaik, paotr, out bet amañ o rannañ ar c'hagn-mañ etrezomp, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 134.)
- « Alo, gagn gozh! dont a ri c'hoazh? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 226.)
- tra pe den fall
- gast eus an izelañ seurt
- estlammadell
- « Gagn ! » eme Ber. « Kollet oun ! Diwall ar gwilhaoued-mañ ne c'hellin biken ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 183.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Anv-gwan
gagn
Adverb
gagn
- kenañ, da-heul un anv-gwan a verk un dra displijus, pe ur si fall.