zeujomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deujomp gant ur c'hemmadur dre vlotaat (d > z)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deujomp
dre vlotaat	zeujomp
amreizh	teujomp

zeujomp /ˈzøːʒɔ̃m(p)/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-divizout

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

[...], an daou vloaz kentañ, e voe dister ar c'hounidegezh ha ne zeujomp a-benn nemet da gaout hor boued. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 13.)

Stummoù rannyezhel

• zazomp (e gevred Breizh)