Brezhoneg

 
Un avu dañvad
 
Avuoù yer gant ognon

  Etimologiezh

Eus ar c'hrennvrezhoneg auu, affu, deuet eus ar ger keltiek *awV- a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *h₂eh₁- « goriñ, tommañ » marteze.[1]
Da geñveriañ gant ar gerioù afu, iau e kembraeg, avi e kerneveureg, ae en iwerzhoneg hag adha e skoseg.[2]

  Anv-kadarn

avu /ˈɑːvy/ gourel (liester : avuoù)

  1. (Korfadurezh) Organ gwagrennel lec'hiet e dan ar gelc'hspeurenn, en tu dehoù d'ar c'hof, zo pouezus-kenañ he roll e koazhadur ar boued : deverañ ar vestl, metabolism ar glukidoù, protidoù hag al lipidoù, puraat ha dibistriañ ar gwad, kevanaozañ graerioù kaoulediñ, daspugn vitaminoù (A, B, K).
  2. Organ al loened, ruz pe roz, a vez debret gant an dud
  3. (Dre zismeg) Marc'had an avu : ar vezvierien

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « avu » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :