Brezhoneg

  Etimologiezh

Tostaat ouzh beich e kembraeg.

  Anv-kadarn

bec'h /ˈbex/ gourel (liester : bec'hioù)

  1. Pouez, samm; diaezamant.
  2. Bezañ ur bec'h gant un den, war un den, war chouk un den :
  3. Lakaat ur bec'h war chouk un den :
  4. Dont, mont, gant ur bec'h, ur bec'hiad.
  5. Tapout ur bec'h: dougen traoù ponner.
  6. Bezañ bec'h oc'h ober un dra bennak:
  7. Bezañ bec'h un den en udb:
  8. Bezañ bec'h da un den ober un dra: diaes dezhañ, abalamour d'ar bec'h, pe d'un dra all.
  9. Diaezamant a lak un den da vezañ en ur gwall bleg.
  10. sevel bec'h war un den : kaout ur falladenn.
  11. Bezañ bec'h war un den
  12. Bec'h un den pe ul loen a udb:
  13. kaout bec'h oc'h ober un dra bennak: kaout poan, diaezamant, oc'h ober un dra.
  14. kemer bec'h
  15. lakaat bec'h : poaniañ, strivañ
  16. reiñ bec'h da unan bennak, da ober un dra bennak.
  17. Bezañ dindan ar bec'h, dindan e vec'h, dindan vec'h.
  18. Skeiñ ar bec'h war un den, war gein un den, war chouk un den:
  19. Tennañ un den a zindan ar bec'h:
    • ... e c’hellan lavaret em beus tennet va zud a-zindan ar bec’h, gwellañ ma c’halled hen ober . EK 2/79
  20. poan, striv
  21. bec'h ar pec'hed, an tamall.
  22. Troienn estlammañ:
  23. Bezañ un dra bennak e vec'h : leun gant ar vec'h-se.

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

(1)

(2)

(3)

(4)


  Furm verb

bec'h /bɛx/

  1. Furm eus ar verb « bezañ », gwelout « befec'h ».

  Adverb

  1. Gwelout pounner-bec'h