denjentil

Brezhoneg

Ger kevrennek savet diwar an anv-kadarn den hag an anv-gwan jentil.

denjentil /dẽnˈʒẽntil/ gourel (liester : tudjentil)

Den eus an noblañs den a wad uhel.
- Mab oun d'un denjentil ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 231.)
- Dilhad ur peizant 'oa gantañ daoust dezhañ bezañ un denjentil diouzh ar vrud a rede. — (Herve ar Gall, Koulz ar c'hastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, p. 22.)
- Un ti savet emichañs gant un denjentil pe ur bourc'hiz bras e derou an triwec'hvet kantved. — (Roparz Hemon, War ribl an hent (pemzek kontadenn), Al Liamm, 1971, p. 13.)
- ..., un denjentil eus gouenn markizien « La Tronchée » kollet ganto o holl beadra e-pad an Dispac'h bras. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 35.)
- Er bloavezh 1921 e troas penn d'e vazh an denjentil-se, prenet botoù-ler hag all gant ar Volcheviked. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 29.)
Den a-feson, doareoù ha gizioù seven gantañ.
- [...], e oa o veva daou zenjentil yaouank : Nik ha Seven. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 34.)