Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar dimez-, pennrann ar verb dimeziñ, hag an dibenn-ger -in

  Furm verb

dimezin /diˈme:(z)ĩn/

  1. Furm ar verb dimeziñ e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
— « Nann, nann, » eme hemañ, « ne zimezin birviken ken, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 16.)
— Yann, Yann, Yann, Yann, ma mab,
Da biou timezet hirie, Yann ma mab ?

— Da verc'h ar Roue Franç, ma mamm, clewet a ret ;
C'hui zonj d'ec'h timêin d'unan all, mes na rin ket.
— (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 2.)
— [...], hag ouspenn e timezin gant da c'hoar, pegen divalo bennak ma 'z eo. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 16.)

Gerioù kevrennek

Rimadelloù

Troidigezhioù