Brezhoneg

  Etimologiezh

Diwar ar rakger di-, bet friet dre heñveladur an div silabenn, ha tan, da geñveriañ gant ar c'hembraeg tan, dezhañ ar memes ster, ur ger amsklaer e orin hag a zo bet kollet e brezhoneg hag e pep lec'h all.[1]
Eus ar ger en-dan (skrivet endan peurvuiañ, e-dan, pe edan ivez) distaget indan, ignan, gant d- (pe di) dirak.

  Araogenn

Gour Furm
U1 dindanon
U2 dindanout
U3g dindanañ
U3b dindani
L1 dindanomp
L2 dindanoc'h
L3 dindano
D dindanor

dindan /din.ˈdãn/

  1. araogenn lec'hiañ
    pa gomzer eus dilhad:
  2. araogenn amzeriañ: A verk ar pad.
    • Dindan miz : e-pad miz.
    • N'eo ket evit kompren e ve bet cheñchet kement dindan pemzek devezh. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 68.)
  3. bezañ dindan ar yev

Gerioù heñvelster

Gerioù kar dre o ster

Stummoù rannyezhel

Deveradoù

Divinadelloù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

  Adverb

dindan /din.ˈdãn/

  1. Evel adverb pe anv-gwan: dilhad dindan. (ger enepster: war-benn)
  2. Dre zindan (skrivet ivez dre-zindan) :selloù dre-zindan.


  Anv-kadarn

dindan

  1. An dindan : ar pezh a zo dindan; an dilhad zo dindan.


  Gwelet ivez

  Daveoù

Roll an daveoù :