distag

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn hag Anv-gwan|Anv-gwan) Savet diwar « di- » ha « stag ».

(Furm verb) Savet diwar « distag- », pennrann ar verb « distagañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

distag /ˈdistak/ gourel ((liester distagoù)

1. Ober un dra bennak hep distag : hep paouez.
   • Laka kargañ da ganolioù ha tenn hep distag. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 60.)

Troidigezhioù

• galleg : arrêt ^(fr)

Anv-gwan

distag /ˈdistak/

1. Ha n'eo ket staget
   • Ar c'hi a zo distag. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
   • Te 'vat a zo gwall sot da vezañ distag. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
   • Ur miz zo n'eo ket bet distag e gazeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
   • [...], ha kement ha diskouez d'an holl pegen distag e voe bet a-viskoazh diouzh he feadra, e veve koulz eo lavarout evel ur paour, diwar vara sec'h ha dour. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 18.)
2. Distag diouzh udb
   • N'eo ket me zo kaoz ma'z eo distag Sant Ke diouzh Perroz.
3. Lavarout anezho distag : lavarout ar gerioù ken eeun ha tra, hep klask tro da ziverrañ.
   • Mari a lavar anezho distag. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)

Gerioù kar dre o ster

• distagañ

Troidigezhioù

• galleg : détaché ^(fr) , séparé ^(fr) , distinct ^(fr)

• galleg : clair ^(fr) , net ^(fr)

Adverb

distag /ˈdistak/

1. Gant un ehan etre div wechad.
   • Sevel a dlie, enn eun tu-bennag, e ribl ar c'hoajou, var ur c'hleuz ; ha neuze, houpa teir gueach ha distag, o tifreza houpadenn ar gaouenn. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 9.)
2. hep distag: hep ehan, dizehan.

Furm verb

distag /Distagadur ?/

1. Furm ar verb distagañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
2. Furm ar verb distagañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Deveradoù

• distagadur