garv

Gwelet ivez : Garv

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (garu).

Da geñveriañ gant ar gerioù garw en kembraeg, garow en kerneveureg, garbh en iwerzhoneg.

Anavezet evel anv-tiegezh : le Garo, Garff.

Anv-gwan

garv /ˈɡɑːro/ /ˈɡarw/

1. Reut ha kalet e c'horre (diwar-benn traoù ha n'int ket flour pe gwevn).

   Blev garv, ur broust garv.

2. Rust, kalet (diwar-benn an amzer, ar mor).

   Pa veze re c’harv din e c’halven anezhañ da zerc’hel a-benn, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 172.)

3. Kriz, reud (diwar-benn an dud)

4. Start, kalet.

5. Strizh ( al lezennoù, ar reolennoù).

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet garw.

Deveradoù

• dic'harv
• dic'harvañ
• dic'harvaat
• garvaat
• garvded
• garvder
• garveg

• garvenn
• garventez
• garvig

Troidigezhioù

• galleg : (1) rugueux ^(fr)  ; rêche ^(fr)  ; âpre ^(fr) , rude ^(fr)
• kembraeg : garw ^(cy)

• kerneveureg : garow ^(kw)
• saozneg : rough ^(en)

Adverb

garv /ˈɡɑːro/ /ˈɡarw/

1. En un doare garv.

Troidigezhioù

• galleg : rudement ^(fr)

Anv-kadarn

• garv fall, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 172.)