gellfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gellfe
dre vlotaat	c'hellfe
amreizh	c'hellfe

gellfe /ˈɡɛlfe/

Furm ar verb gellout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

War-se, e roas Marzhin da Ulfin an urzh da zibrañ ha da vridañ e-kuzh, an tri marc'h gwellañ a c'hellfe kavout e marchosi ar roue. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 42.)

— Nann, emezañ, va roue ; bez' ez eus un dra bennak hag a c'hellfe ho kwellaat. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 21.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

Hag e c'hellfe, erfin, bevañ e surentez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)

Bez e c'hellfe debriñ holl zantelezhioù an ti pa ne vefen ket war soñj. — (Frañseza Kervendal, Un aod, ur galon, Hor Yezh, 1987, p. 26.)

Stummoù all

gallfe

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) pourrait ^(fr)