gouezhe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus kouezhe gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kouezhe |
| dre vlotaat | gouezhe |
| amreizh | digemm |
gouezhe /ˈɡweː(z)e/
- Furm kemmet ar verb kouezh pe kouezhañ pe kouezhel pe kouezhiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :
- O youl a gouezhe zoken war draoù ha n'o doa talvoudegezh ebet evito : [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 30.)
- Al loened paour a yude, hag an dour a gouezhe eus o daoulagad, evel pa vijent bet tud. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 93.)
- Tremen a reas he dorn war he zal evit sevel he blev a gouezhe war he daoulagad. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 410.)
- [...], rak ar c'hastiz galvet gante war un den dizroug a gouezhe warne o-unan, [...]. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 26.)