gwilioudiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn gwilioud hag al lostger -iñ.

Verb

gwilioudiñ /ɡɥiliˈuːdĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : gwilioudet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Genel ur bugel.
   • E vamm ? Ar paour kêz plac'h, mervel a eure, en eur wilioudi. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 11.)
   • « Ra varvin o wilioudiñ, mar her gouzon !... [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 20.)

II. verb kreñv eeun

1. Skoazell ur vamm da c'henel he bugel.
   • <skouer.>

Deveradoù

• gwiliouder

Troidigezhioù

• galleg : accoucher ^(fr)