redek

Brezhoneg

Savet diwar an anv-kadarn red, kar ivez d'ar ger rod.

Testeniekaet en henvrezhoneg (retec).

Meneget er C'hatolikon (redec).

Da geñveriañ gant ar verboù rhedeg en kembraeg, resek en kerneveureg.

redek /ˈreːdɛk/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : redet) (displegadur)

Mont buan war-raok o lakaat e dreid, e bavioù, an eil a-raok egile.
<skouer>.
redek da ul lec'h bennak
- Ar re all, pa glevjont, a redas ivez d'ar gambr, ha ma voe eno neuze trouz ha garm spontus. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 14.)
redek un dra bennak (bro, ar vro, ar maezioù)
- redek ar maezioù
- redek mor
redek tud : ar merc'hed, ar baotred (gwelout ivez war-lerc'h);
redek loened : chaseal
- War e veno, Baskig eo a oa kaoz d'ezañ da rankout senti e palez ar roue, e-lec'h beza digabestr er gêr o redek ar gedon. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 50.)
- Marc'h, roue Poulmarc'h, a veze laouen bras e galon pa c'helle mont da redek ar moc'h gouez e koadou bras e rouantelez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
'redek ar c'houez: ober ar c'houez

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet redeg.

Etre an dimeziñ hag an eured e vez an diaoul o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)
Etre an embannoù hag an dimeziñ e vez an diaoul o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)
Gwell eo ur c'had tapet evid diou o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 304.)