roeñvat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn roeñv hag al lostger -at.

Verb

roeñvat /ˈrwẽːvat/ verb gwan (anv-gwan-verb : roeñvet) (displegadur)

1. Ober gant roeñvoù d'ober d'ur vag mont war-raok.
   • A-barzh pell em boe gouiziegezh war ar jedoniezh ha skiant ar verdeadurezh hag e tapis difazi an tu da embreger ar gouelioù, da roeñvat ha da sturiañ. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 9.)

Stummoù all

• reual
• roeñval
• roeñviad
• roeñvial
• roeñviñ

Deveradoù

• roeñvadeg
• roeñvadenn
• roeñvaoueg
• roeñveg
• roeñver
• roeñverezh

Troioù-lavar

• roeñvat war gornôg : bezañ e par ar marv.

Troidigezhioù

• galleg : ramer ^(fr)