sino

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar sin-, pennrann ar verb sinañ, hag an dibenn-ger -o.

Furm verb

sino /ˈsĩː.no/

1. Furm ar verb sinañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
   • — « [...] ; ar voereb a sino he zestamant evito ha goude... ya ! goude int a satanazo an ti evit ma varvo an hini gozh. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 114.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) signera ^(fr)

Esperanteg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

Troad	unander	liester
nominativ	sino	sinoj
akuzativ	sinon	sinojn

sino /ˈsi.nɔ/

1. Brennid.

2. Kalon, kreiz.

Galizeg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

sino /ˈsi.nɔ/

1. Kloc’h.
2. Sin.
3. Tonkad.

Portugaleg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

sino /ˈsi.nu/ gourel (liester : sinos)

1. Kloc’h.

Spagnoleg

Araogenn

sino /Distagadur ?/

1. Nemet.
   • Nadie, sino yo. Den nemedon.