tamall

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

tamall gourel (liester : tamalloù)

1. • en em zisammañ eus un tamall.

Troidigezhioù

• galleg : accusation ^(fr)

Verb

tamall

1. tamall un den
   • Na gomz morse a rouanez :
     Ur gaouiad out, mar o meulez ;
     Un den krouget, m’o zamallez. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, Brest, 1868, p. 93.)
   • Na damallit morse un den ho peus karet. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, 1868, p. 88.)
   • — [...] ? Evidon-me, ôtrou person, n'oun ket evit hen tamall, hen graio nep a garo. [...]... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 61.)
   • Daoust ha tamall da vreur a faot dit bremañ ? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 48.)
2. tamall un dra da un den
   • Daoust petra ma Doue a oa tamallet dezañ ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 34.)
3. tamall un den da un dra bennak (da laer, da vuntrer...)
   • C'hoant e-nevoa Lomm da damall ar re-mañ da laer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 128.)

Deveradoù

• didamall
• tamallad
• tamaller

Troidigezhioù

• galleg : accuser ^(fr)