tarzh

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar tard en henvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (tarz).

Da geñveriañ gant ar gerioù tardd en kembraeg, tarth en kerneveureg.

Anv-kadarn

tarzh /ˈtars/ gourel, liester tarzhioù

1. (amzer) tarzh-an-deiz
2. (amzer) tarzh-ar-mintin
3. tarzh-mor

   E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)

Deveradoù

• dedarzhañ
• tarzhad
• tarzhadenn
• tarzhadur
• tarzhañ

• tarzhell
• tarzhellad
• tarzheller
• tarzhenn
• tarzher

• tarzherezh
• tarzheris
• tarzhidigezh
• tarzhus

Gerioù kevrennek

• tarzh-an-deiz
• tarzh-an-hañv
• tarzh-aod
• tarzh-avel
• tarzh-digor

• tarzh-kalon
• tarzh-kof
• tarzh-kurun
• tarzh-mor
• tarzh-tan

Troidigezhioù

• galleg : éclat ^(fr) , éclatement ^(fr)  ; explosion ^(fr) , détonation ^(fr)  ; brisant ^(fr) (vague) ; fente ^(fr) , crevasse ^(fr)

Anv-gwan

tarzh /ˈtars/

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)

   <skouer>.

Troidigezhioù

• galleg : éclatant ^(fr)  ; explosif ^(fr)  ; détonant ^(fr)