teiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus to hag -iñ.

Verb

teiñ /ˈtɛĩ/ verb gwan (displegadur); toet.

1. Mont d'ober toennoù.
   • Me a oa war al loch bihan o teiñ gant balan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 522.)

Stummoù all

• toiñ

Deveradoù

• toenn
• toer
• toerezh
• toet

Gerioù kevrennek

• adteiñ
• peurdeiñ

Troidigezhioù

• galleg : couvrir d'un toit ^(fr)