touiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

touiñ /ˈtuː.ĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Lavarout ober un dra, dre un douadenn en anv un dra bennak sakr, pe sakr dezhañ.

   dirak ur renadenn eeun (touiñ ober udb):

   • Touiñ a ran dre va le bezañ kinniget arc’hant d’an den-mañ ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 280.)
   • ...da lavaret d’ezhan e ranke toui senti ouc’h al lezennou nevez great gand ar c’houarnamant ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 16.)

   dirak un islavarenn:

   • Ne rin ket Rak touet em eus dezhañ n’am bije ken pried. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 74.)
   • Touiñ a rank Yeun na (ne) vrudo morse ar pez a oar diwar-benn Marc'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 43.)

Troioù-lavar

• touiñ Doue, touiñ anv Doue
• touiñ tourioù ha kestell
• touiñ un dra bennak d'e jakedenn
• touiñ e gaou
• touiñ e le, touiñ dre e le

Troidigezhioù

• afrikaans : sweer ^(af)
• alamaneg : beeidigen ^(de) , schwören ^(de) , beschwören ^(de)
• daneg : sværge ^(da)
• esperanteg : ĵuri ^(eo) (1), sakri ^(eo) (2)
• faeroeg : svørja ^(fo)
• finneg : vannoa ^(fi)
• frizeg : swarre ^(fy)
• galleg : jurer ^(fr)
• gresianeg : ορκίζομαι ^(el) (orkízome)
• henhebraeg : שבע
• hensaozneg : swerian ^(ang)
• ido : jurar ^(io)

• italianeg : giurare ^(it)
• katalaneg : jurar ^(ca)
• latin : iurare ^(la)
• nederlandeg : een eed afleggen ^(nl) , zweren ^(nl)
• papiamento : hura
• portugaleg : jurar ^(pt) , prestar juramento ^(pt)
• roumaneg : jura ^(ro)
• saozneg : to swear ^(en) , to pledge ^(en) , to vow ^(en) , to affirm ^(en)
• sranan : sweri
• spagnoleg : jurar ^(es)
• svedeg : svära ^(sv)
• turkeg : ant içmek ^(tr)