vad

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar mad.

Anv-kadarn

vad /ˈvɑːt/ benel

1. ober vad da unan bennak:
   • Ni a ya da ober ur gouel en enor d'an hini en deus graet muiañ vad d'ar vro. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 131.)
   • Pebez vad a rea dign fenoz ar pennad goulou koar-ze, deuet ganen divar fae, hag heb gouzout perag, euz a goat Kermenguy ! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 51.)
   • Ha neuze ur banne aezhenn-vor a rafe vad d'am penn melenet — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 12.)
   • Adalek an deiz-se e vezent atao o-daou kichen-ha-kichen, ha vadSantel-e-Skeud a bade bepred. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 17.)

Troioù-lavar

• ober vad
• ober ur vad
• ober mil vad
• ober e vad

Krennlavaroù

• Un tamm tan a ra vad ha pa ve e-kreiz an eost. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 323.)