avantur

avantur

1. • Un deiz pa oa o vont d'an iliz e welas ur plac'h hag he devoa bet eizh a vugale diwar an avantur hag a oa darev da c'henel an navet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 163.)