beaj

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus voyage, e galleg.

Furm verb

1. Eus ar verb beajiñ

   • An dud a veaj kalz a wel kalz a draoù .

Anv-kadarn

beaj /ˈbeː.aʃ/ benel (liester : beajoù)

1. Tro-vale hir
   • Daoust pegen kalet e oa e veaj deiz, e c'haloupadenn noz he doa brevet e izili. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 82.)
   • — Mar gounezan, e paean ur veaj da Bariz d'am filhor. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 305.)

   Un hir a veaj

   ober ur veaj vat

   Beaj vat deoc'h, tudoù!.

Deveradoù

• beajer
• beajiñ

• beajour

Gerioù kevrennek

• beajour-kenwerzh

• kenveaj
• kenveajiñ

• kenveajour

Krennlavar

• Gwell eo distreiñ diwar hanter-hent evit ober gwall veaj. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 319.)

Troidigezhioù

• galizeg : viaxe ^(gl)
• galleg : voyage ^(fr)