bihanañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « bihan » hag an dibenn-ger « -añ ».

Furm anv-gwan

bihanañ /biˈãːnã/

1. Derez-uhelañ an anv-gwan « bihan ».
2. war-lerc'h un anv-kadarn, pe hini, pe re
   • — « Jezus ! Ha da betra ? »
     — « Da vont da veleg », a respontas an hini bihanna. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 34.)
   • ..., ar re vihanañ war zivskoaz moused yaouank en gwenn, hag al listri bras gant pesketaerien a-vicher, .... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 53.)
3. dirak un anv-kadarn, pe hini, pe re
   • ... hag e-dro dezho morianed gant lostennoù gwenn pe c'hlas, o gwragez hanternoazh, hag ar vugaligoù hep ar vihanañ pilhenn da guzhat ouzh an holl o zammig peadra. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 90.)
4. en troiennoù d'ar bihanañ, da vihanañ
5. e-barzh an adverb diantav

Gerioù enepster

• brasañ

Troidigezhioù

• galleg : mineur ^(fr) (mode m.)