c'hellfes

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gellfes gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gellfes
dre vlotaat	c'hellfes
amreizh	c'hellfes

c'hellfes /ˈɣɛlfes/

1. Furm kemmet ar verb gellout en eil gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Peseurt ezommou all a c'hellfes c'hoaz da gaout ?... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 2.)

• War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :

"M'emañ kont evel-se, hag-eñ e c'hellfes klask en dielloù pe e'z stlennvon, evel a lavarer bremañ, e ken kaz ma kavfes ur pesk bennak?" — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 80.)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h na, da skouer :

— [...]. Gant aon na c'hellfes ket dont a-benn da-unan eus ar gavadenn, e c'helli kemer ali digant furnez ar re all, [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 20.)

Stummoù all

• c'hallfes