chome
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
chome /ˈʃɔmːe/
- Furm ar verb chom e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
- Ober a rae kregier e-unan, gant spilhoù kammet, hag e stage buzhug oute, hag e chome da besketa betek an abardaez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 111.)
- Ne chome ket pell e wenneien en e c'hodell. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 34.)
- Daoust da se e chome glas ar mor ha digoumoul an oabl. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
- [...] hag e chome, er gêr, hec'h-unan-penn. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 18.)