Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn darc'haou hag al lostger -iñ.

  Verb

darc'haouiñ /darˈxɔwːĩ/ verb kreñv eeun (displegadur), pe darc'heiñ

  1. Teurel un dra bennak gant nerzh:
  2. darc'haouiñ un taol, taolioù, ur gwink, ur winkadenn, ur skouarnad

Gerioù heñvelster

Troioù-lavar

Troidigezhioù