degemenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet gant de- ha kemenn.

Verb

degemenn, pe digemenn

1. reiñ keloù
   • degemenn unan bennak

   • Deuet mat ra vezet holl! n'end-eo ket hep rezon Oc'h bet digemennet hirio en-dro d'am zron. Sainte Tryphine 150
   • Degemennet e voe roe kozh ar Spagn ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 33.)

2. degemenn unan bennak d'ober udb

   • Klevit holl, aotrounez, hag en em zastumet, Gant ar Roue Arzhur ez oc'h digemennet D'en em gavout gantañ en eur-mañ penn-da-benn Er palez d'ar c'huzul, 'rabat e vankfe den. Sainte Tryphine 148

3. degemenn udb da ub
4. degemenn da ub ober udb
   • Ma voe degemennet d’ar priñs Aorel dont doc’htu, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 47.)
   • Degemennet dezhañ dont da gomz ganin, … Degemennet eo da Dregont a Baris mont da gomz gant ar roue, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 132.)
   • Degemennet e voe arre d’ar pennhêr mont da gavout ar roue, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 153.)
   • Degemennet dezhañ dont amañ, KAB 2/218 — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 50.)

Troidigezhioù

• galleg : 1) avertir ^(fr)  ; 2) commander ^(fr)