Brezhoneg

  Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel deaoc (1499)[1]. Eus al latin diwezhat *decavum a zeu eus ar ger latin decuma (dekvet). Da geñveriañ gant ar c'herneveureg dega hag ar c'hembraeg degwm[2].

  Anv-kadarn

deog /ˈdɛwk/ gourel (liester : deogoù)

  1. (Istor, Relijion) Un doare taos a vez paeet d'un ensavadur relijiel, peurvuiañ, pe d'un aotrouniezh bennak.

  Distagañ

Deveradoù

Troidigezhioù

  Gwelet ivez

  • Ar pennad « deog » e-barzh Wikipedia  

  Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 172b