deog
Brezhoneg
Etimologiezh
- Meneget er C'hatholicon evel deaoc (1499)[1]. Eus al latin diwezhat *decavum a zeu eus ar ger latin decuma (dekvet). Da geñveriañ gant ar c'herneveureg dega hag ar c'hembraeg degwm[2].
Anv-kadarn
deog /ˈdɛwk/ gourel (liester : deogoù)
- (Istor, Relijion) Un doare taos a vez paeet d'un ensavadur relijiel, peurvuiañ, pe d'un aotrouniezh bennak.
- Adalek ar bla 1838 n'o deus ken da bêan an deog da veleien an iliz anglikan. — (Loeiz ar C'hlerg, Ma Beaj Londrez, Moulerez Sant-Gwillerm Sant-Brieg, 1910, p. 42.)
Distagañ
- Breizh: "deog /ˈdɛwk/"
Deveradoù
Troidigezhioù
Gwelet ivez
- Ar pennad « deog » e-barzh Wikipedia
Daveoù
Roll an daveoù :
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 172b