deuent
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deuent |
| dre vlotaat | zeuent |
| amreizh | teuent |
deuent /Distagadur ?/
- Furm ar verb dont e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
- Piladeg a vije alïes etre ar bôtred. Ar re-man, pa deuent d'ar gêr, drastet ha diframmet o dilhad, pa vije goulennet digante penôs o devoa grêt evit o frega, a damalle anê, gwir pe c'haou, da Vilzig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 58.)
- O zud-kaer o dileze, pa ne deuent ket da gerc'hat, war-lerc'h ar marv, an arrebeuri hag an traoù all o doa, emezo, nann roet, met prestet. — (Mab an Dig, Rondel Goz Sandrione, Bleun-Brug, niv. 96, Genver-C'hwevrer 1957, p. 7.)