digeriñ
Gwelet ivez : digêriñ |
Brezhoneg
- Savet sur a-walc'h diwar igor hag igeriñ.
- Kavet en krennvrezhoneg (digueriff).
- Da geñveriañ gant ar verboù agor, egori en kembraeg, ygery en kerneveureg.
Verb
digeriñ /di.ˈɡeː.rĩ/ verb gwan pe verb kreñv (anv-gwan-verb : digoret) (displegadur)
- Dont da vezañ digor (pa gomzer eus dor pe brenestr).
- Pa voe paouezet an diou skeudenn da ganan, an nor vras dirakan a zigoras. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)
- Ober graet gant un den: digeriñ un nor, ur prenestr, ul lagad (pe daoulagad), ha traoù all.
- Digorit ar prenestroù, mamm-gaer, ma welin ma fried kaezh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 107.)
- Eur vunutenn goude m'en doa lonket ar werennad hini kreñv, Job a zigoras eul lagad, [...]. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 58.)
- digeriñ ar galon : reiñ c'hoant da unan bennak da zebriñ
- digeriñ ar genoù : komz