digore

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar digor-, pennrann ar verb digeriñ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

digore /diˈɡoːre/

1. Furm ar verb digeriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

An tu a-raok eus an ti, an hini a zigore war ar ru, a oa evit al labour. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 21.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

War-lerc'h an oferenn kreiznoz, d'ar mare dres ma tigore dor-dal an iliz-veur, evit lezel an dud d'en em dennañ kuit, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 48.)

Troidigezhioù

• galleg : (ça)/(elle)/(il) (s')ouvrait ^(fr)