dilaouañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar di-, laou, hag -añ.

Verb

dilaouañ

1. Tennañ laou eus penn un den, eus penn ur bugel alies; dilaouañ un den, ur penn, blev un den.
2. (dre fent) : kannañ, dornañ, bazhata.
   • Evel-se e oa bet dilaouet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 27.)