dilec'hiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar dilec'h hag iñ.

Verb

dilec'hiñ /diˈlɣi/ (anv-gwan-verb : dilec'het) (displegadur)

1. verb gwan mont kuit
   • Dont a reot-hu d'hon guelet quent dilec'hi? — (w:Colloque français et breton, 1863, p. 117.)
   • Da nav eur hanter e tilec'h hon zren. — (w:Ma beaj Londrez, 1910, p. 194.)
2. Tennet eus e lec'h (askorn, ezel, skoaz, ufern)
   • Un askorn dilec'het.

Gerioù heñvelster

• dilec'hiañ

Deveradoù

• dilec'hiadenn
• dilec'hiadur
• dilec'hius

Troidigezhioù

• galleg : partir ^(fr)