dipitus

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn dipit hag al lostger -us.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	dipitus
Derez-uheloc'h	dipitusoc'h
Derez-uhelañ	dipitusañ
Derez-estlammiñ	dipitusat

dipitus /di.ˈpi.tːys/

1. Leun a zipit.
   • [...], ha bemdez, goude eun nebeud komzou dipitus, e rea eur pennad gouela. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 146.)
2. Souezhus ha displijus war un dro.
   • 15 skol o deus kemeret perzh. Pevar skolaj hepken... Dipitus. — (Fanny Chauffin, pennad 22vet Priz ar Yaouankiz, Ya!, niv. 995, 2024, p. 8.)

Troidigezhioù

• galleg : décevant ^(fr) , désappointant ^(fr)