dirannañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di-, an anv-kadarn rann hag al lostger -añ.

Verb

dirannañ /diˈrãnːã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. dispartiañ
   • Ha neuze, lec'h ma'z aen-me, ne vezen ket dirannet eus seurt ebet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 113.)
   • Biskoazh n'em eus bet bet dirannet ar paotr-mañ eus ar pezh a veze en ti. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 113.)

Gerioù heñvelster

• disrannañ

Troidigezhioù

• galleg : séparer ^(fr)