Brezhoneg

  Etimologiezh

Savet diwar em[1] hag eus (furm displeget ar verb bezañ)

  Furm verb

em eus /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb en devout/kaout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Gwir eo, eme Erwan an Intañv, gwir eo. Eiz devez zo em eus lakaet eur vruzunenn eus an tred-ze war ar goanvenn[2] a verve war biz bihan va zroad klei, abaoe n'on ket evit herzel, n'on ket evit pad ganti : an tan ru a zo e-barz. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 136.)
« [...]. Ne ouzon ket piv oc'h, a belec'h e teuit na da belec'h ez it, ha n'em eus ket ezhomm d'her gouzout. A-walc'h eo din gouzout em eus em zi daou zen leal, daou gristen mat. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 67.)

Gerioù kar dre o ster

Notennoù

  1. Savet diwar ar rannig-verb e ha 'm.
  2. Vi-koukoug : ret eo lenn "c'hoanvenn" e-lec'h "goanvenn" dre m'eo benel ar ger.

  Gwelet ivez

Troidigezhioù