fiñve

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar fiñv-, pennrann ar verb fiñval, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

fiñve /ˈfĩːve/

1. Furm ar verb fiñval e trede gour unan an amdremened en doare-disklêriañ
   • Met 'vel na lâre ger, ha na fiñve ket : [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 201.)
   • Netra ne finve enne nemet o muzellou. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)
   • Ne fiñve ket. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 9.)
   • Pa welas ne fiñve mui hemañ, e laoskas ur youc'hadenn a jourdoul, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 30.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) bougeait ^(fr) , remuait ^(fr) , se mouvait ^(fr)