flastrañ
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
flastrañ /ˈflastrã/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Pladañ un dra bennak dindan ur gwask kreñv
- Hag e flastras un nebeud bodoù eus al louzaouenn-se, gant ur mailh, war un tamm lien hag ec'h aozas ganto ur palastr da lakaat war al lagad poazhet. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 39.)
- Ul loen-kezeg yaouank ha korfet-dispar, nevez prenet ivez, en devoa an tech d’ober chiboud ha da glask flastrañ, dindan e dreid araog, an den a veze krog en e benn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 101.)
- Klozet ganti he daoulagad, flastrañ a reas he diweuz gant un dic'hwezhadenn drivliet, war genou Hor Salver. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 9.)