fougeet

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus fouge hag -et.

Furm verb

fougeet

1. Anv-gwan-verb diwar ar verb fougeal.
   • Estlammet ha fougeet, koulskoude, gant taolioù-kaer ha nerzh-kalon ar Chouanted, e kollis a-nebeudoù ma menozioù a roueeler, betek ma trois kein dezho a-grenn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 249.)