furchal

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus furch hag -al.

Verb

furchal /ˈfyrʃal/

1. • — Freuzit ha furchit kement ha ma kerfot, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
   • — [...]. Hirie ar Gall a deu da furchal hon zïer, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 182.)
   • — « Ne lavaran ket deoc'h e vec'h laer ; evelato e kav din e ve brav, pa 'z eo bet furchet an holl, e vec'h furchet ivez. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 168-169.)
2. gwelout: fri-furch