glaou

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (glouenn).

Da geñveriañ gant ar gerioù glo en kembraeg, glow en kerneveureg, kar d'ar ger saosnek coal.

Anv-kadarn

glaou /ˈɡlɔwː/ strollder (unanderenn : glaouenn)

1. Danvez helosk, kalet ha du, ennañ karbon a-leizh.
   • « N' eus ket ezhomm a c'hlaou ? » emezañ.
     « Nann, » eme ar Bihan. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 230.)
2. (Luc'haj) : arc'hant.

Deveradoù

• glaoua
• glaouachoù
• glaouad
• glaouaer
• glaouaerezh
• glaouañ
• glaoudenn

• glaoudenniñ
• glaoued
• glaoueg
• glaouek
• glaouenn
• glaouer
• glaouerezh

• glaoueri
• glaoueta
• glaouetaer
• glaouiadenn
• glaouier
• glaouijennad
• glaoulec'h

Gerioù kevrennek

• du-glaou
• glaou bev
• glaou-douar
• glaou kalet
• glaou-karreg
• glaou-koad

• glaou marv
• glaou ruz
• glaou-tan
• poazh-glaou
• ruz-glaou
• ruz-glaou-tan

Troidigezhioù

• esperanteg : karbo ^(eo)
• galleg : charbon ^(fr)  ; fric ^(fr) (argot)
• kembraeg : glo ^(cy)

• kerneveureg : glow ^(kw)
• saozneg : coal ^(en)  ; dough ^(en) (slang)
• turkeg : kömür ^(tr)