harpañ
(Adkaset eus harpiñ)
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
harpañ /ˈharpã/
- Harpañ un dra en ur voger : lakaat un dra en e sav a-stok ouzh ur voger pe un dra bennak all.
- Eñ harpañ e benn ‘n un dervenn, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 216.)
- War ar c'hae edo, pa harpas al lestr er porz. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 15.)
- Harp ar skubellenn en nor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 161.)
- Ret e vo harpañ ur forc’hikell er blantenn-mañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 161.)
- Harpañ ouzh ur voger :
- Ur barrad glav a deuas hag e harpjont o-zri en disglav eus (ouzh) ti ar baraer ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 123.)
- Paouez.
- "Harp! den kriz!" eme ur vouezh taer. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)