heugiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn heug hag al lostger -iñ.

Verb

heugiñ /'høːgĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : heuget) (displegadur)

1. (Kalon) sevel gant an heug.
   • Troomp hor penn rak heugiñ a ra ar galon. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 38.)

Gerioù heñvelster

1. verb gwan : doñjeriñ, heugiñ, rukuniñ

Deveradoù

• heugus

Troidigezhioù

• galleg : éprouver de l'écoeurement ^(fr)