hualiñ

Brezhoneg

Diwar hual hag -iñ.

Verb

hualiñ

1. hualañ, lakaat un hual d'un den pe d'ul loen.
   • Ne darc'haouas ket zoken ur winkadenn pa voe arru e-kichen ar groaz ha pa voe kroget d'e hualiñ. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 85.)