kêrioù

Brezhoneg

Gwelet ivez : kerioù

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kêr hag an dibenn-ger -ioù

Furm anv-kadarn

kêrioù /ˈkɛrju/

1. Furm lies an anv-kadarn kêr
   • Rak gouzout avoalc'h a rer pe ger buan e teuont d'en em goll er c'heriou pa en em gavont etouez lamponidi a laca anezho ep dale da goeza ken izel hag hi. — (Feiz ha Breiz niv. 318, 1871, p. 33b.)
   • Tremenet an neus kalz kêriou ha kestell, ha bepred e c'haloup, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 26.)
   • [...], digant truilhenned ha pennou brell ar c'hêriou. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 17.)
   • C'hoarvezet e oa ganin gwelout kêrioù bras, Sant-Brieg ha zoken Roazhon ; [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 78.)
   • [...], hag o deus bet tanet ar c'hêrioù ha graet freuz ha reuz, azalek Kelern ha Meilh-ar-Wern betek kêrbenn ar Poher. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 13.)
   • Kerzhout trema 'r c'hêrioù
     D'al labouradegoù bouzarus — (Añjela Duval, Anjela Duval Eil embannadur reizhet, Mignoned Anjela 2005, p. 372.)

Troidigezhioù

• galleg : villes ^(fr)