kāinga

Gwelet ivez : kainga

Maori

Etimologiezh

Eus ar verb maori kā (deviñ) hag an dibenn-ger -inga.

Anv-kadarn

kāinga /Distagadur ?/

1. Ar gêr.
   • Nō mātau e hoki mai ana ki te kāinga nei i Maramatahi, tau 1944, ka tae mai mātau ki Marapana.

   (Pa oamp o tistreiñ d'ar gêr e miz Genver 1944 hon doa arruet e Melbourne.) — (Hēmi Pōtatau, He hokinga mahara / nā Hēmi Pōtatau. embanner: Tāmaki-makau-rau (Auckland): Longman Paul, 1991, p. 102.)

   • Ka hoki au ki te kāinga, ki Aotearoa i te Maramamārua, tau 1944.

   (Distreiñ a ris d'ar gêr en Aotearoa/Zeland-Nevez e miz Kerzu 1944.) — (Hēmi Pōtatau, He hokinga mahara / nā Hēmi Pōtatau. embanner: Tāmaki-makau-rau (Auckland): Longman Paul, 1991, p. 215.)

2. Ti, annez.
   • I whānau au ki Nūhaka, Hāki Pei, i te 10 o ngā rā o Maramarima, tau 1904, i tō mātau kāinga e pātata atu ana ki te awa o Nūhaka.

   (Ganet on e Nūhaka, Hawkes Bay, d'an 10 a viz Mae 1904, e-barzh hon ti nepell diouzh stêr Nūhaka.) — (Hēmi Pōtatau, He hokinga mahara / nā Hēmi Pōtatau. embanner: Tāmaki-makau-rau (Auckland): Longman Paul, 1991, p. 12.)

3. Kêriadenn.

Stummm all

• kāenga (er reter)

Gerioù heñvelster

• (1) wā kāinga/wākāinga, hau kāinga/haukāinga, papa kāinga/papakāinga
• (2) whare
• (3) noninga kumu, papa kāinga/papakāinga

Deveradoù

• kuha kāinga (dismantroù un ti, loch)
• kāinga taupua (ostaleri, herberc'h)
• papa kāinga/papakāinga (ar gêr, kêriadenn, douar boutin ar re vaori)
• wā kāinga/wākāinga (ar gêr)
• iwi kāinga (tud ar vro, ostizien)
• kāinga kore (dic'houdor, hep ti)
• kāinga tipu (ti an hendadoù)
• hau kāinga/haukāinga (ar gêr, tud ar gêr/ar vro)
• kāinga kanohi (lodenn eus un dra a c'haller gwelet)
• mahi kāinga (deverioù (er skol))
• kāinga taupua
• kāinga tupu (ti an hendadoù, mammvro)
• kāinga noho (chomlec'h)

Krennlavaroù

• Ka mate kāinga tahi ka ora kāinga rua.

Daveoù

Roll an daveoù :

• "kāinga" – Māori Dictionary (geriadur maori)