kazout

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kaz hag an dibenn anv-verb -out; a-wechoù kazañ (e TBP 2)

Verb

kazout /ˈkaːzut/

1. kaout kaz ouzh un den
   • ... hag e kaze Janedig paour ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 293.)

   Al lezvamm trubardez ne glaske nemet an tu d'ober dezhañ he c'hazout ivez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 99.)

2. kemer kaz ouzh un dra pe un den

   Ar big he deus kazet he neizh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 244.)

   N'an ket ken d'he zi: kazet em eus anezhi, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 244.)

3. en em gazañ ouzh un dra : dont da gaout kaz ouzh un dra
4. kazus

Troidigezhioù

• alamaneg : ... ^(de)
• esperanteg : ... ^(eo)

• galleg : détester ^(fr)
• saozneg : hate ^(en)